SCNTST

Self Therapy

Boys Noize Records (BNR)

Na het zien van Paul Kalkbrenner’s geknutsel met Ableton en een midi keyboard in de film Berlin Calling, was de in 1993 geboren Bryan Muller aka SCNTST eruit: hij wilde techno maken. Hij leerde zichzelf de kneepjes van het vak, weliswaar met muzikale ervaring uit zijn jeugd vol hiphop en rockmuziek en het bespelen van de drums in de band van zijn vader, waar zijn ritmegevoel is ontwikkeld. Daarmee creëert de Duitse dj een unieke, verfrissende sound. Zo veelbelovend dat hij na een voorzichtig begin op school- en verjaardagsfeestjes (clubs vond hij maar niks) via Twitter en Soundcloud werd ontdekt en als 17-jarige tekende bij het label van Boys Noize. Op zijn eerste full length Self Therapy hoor je dan ook duidelijk de vernieuwende sounds vol bijzonder gemixte samples. Interessante combinaties, fijne melodieën, sterke ritmes à la Boys Noize en soms progressieve techno in bijvoorbeeld Velour, Waves Change en Throwback. In Chillinger Track lijkt SCNTST nog een verwijzing te maken naar zijn ontdekking via social media. #wunderkind

3,5 sterren

Gepubliceerd in Glamcult.

Troumaca

The Grace

Brownswood

Daar zit je, met je kleurrijke cocktail onder een palmboom meedeinend met de muziek. Een licht briesje geeft enige verkoeling op deze zinderend tropische dag. Troumaca, vernoemd naar een dorp op het Caribische eiland St. Vincent, doet je wanen in een zonnig oord. Niets aan de hand, luchtig, vrolijk. Vanaf take-off Trees reis je met de vijf-koppige band mee naar het paradijs: mysterieuze synths, een vrolijke up-beat en bijna poppy klinkt de herhalende tekst: ‘We climb in trees, to be on top of the world’. De trip vervolgt zich met opgewekte, aanstekelijke electro deuntjes, een weelde aan instrumenten en fijne R&B invloeden in onder andere Gold, Woman & Wine en Lady Colour. Een instant zomergevoel is niet te onderdrukken bij het beluisteren van The Grace. En dan te bedenken dat de young creatives – want prachtig eigen artwork en video’s – ‘gewoon’ uit Birmingham komen.

4 sterren

Gepubliceerd in Glamcult.

Jessie Ware

Devotion

PMR Records / Universal

Jessie Ware ken je waarschijnlijk van haar samenwerkingen met de gemaskerde producer SBTRKT (Nervous, Right Thing To Do), Sampha (Valentine) en dubstep producer Joker (The Vision). De Zuid-Londense begon na haar studie Engelse literatuur als achtergrondzangeres van oude schoolvriend Jack Peñate toen ze kennis maakte met de muziek van eerder genoemde producers. Er ontstonden succesnummers en dit opende natuurlijk deuren voor de donkerharige schoonheid. Met haar debuut Devotion bewijst Ware dat ze het ook alleen af kan. Geïnspireerd door legendes als Diana Ross, Prince en Grace Jones maakt ze elektronische soft R&B met haar typerende heldere, soulvolle stem. De plaat is een mix van bitterzoete poptracks, zoals Taking in Water, met uptempo beats te horen in 110%. Aanstekelijk, dat wel. Maar in die commerciele klanken mag wat meer pit.

3 sterren

Gepubliceerd in Glamcult.

Pure Bathing Culture

Moon Tides

Memphis Industries

Het Amerikaanse indiepopduo Pure Bathing Culture verrees in 2011 vanuit folkrockband Vetiver. Daniel Hindman (gitaar) en Sarah Versprille (zang/keyboard) deden daar hun muzikale ervaring op, verhuisden vervolgens naar de zonnige West Coast en creëerden daar een eigen dromerige sound. Thuis maakten de twee de basisstructuur voor de liedjes op debuut Moon Tides, om deze in de studio in snel tempo middels improvisatie te voltooien - vaak bij de eerste take al geslaagd. Ideeal, maar dit opnameproces wijst er misschien ook op dat het duo ietwat te snel tevreden was; er had wel wat meer spice op het album gemogen. De voortkabbelende synths en elektrische gitaren bewegen in exact dezelfde maat als de drums. Bovendien blijkt Sarah’s zweverige stem, die mede door de romantische melodieën en meerstemmigheden vaak iets wegheeft van ouderwetse musicalpartijen of classic rockballades á la Fleetwood Mac, na verloop van tijd toch wat eentonig. Waarschijnlijk raakt de beoogde doelgroep van spirituele zielen - zijzelf werden per slot van rekening ook geïnspireerd door de de maan en de getijden - iets enthousiaster.

2,5 sterren

Gepubliceerd in Glamcult.

Classixx

Hanging Gardens

Innovative Leisure / Bertus

Men neme een flinke scheut house op een stevige bodem van electronica, een swingende discosaus, een vleugje funk en mixen maar! Er hoeft dan alleen nog een zonnetje door te breken voor een instant geluksgevoel. Heerlijk om naar te luisteren, maar eigenlijk wil je deze debuutplaat gewoon beleven – live, op een festival. Toen het Amerikaanse (LA) dj-duo Tyler Blake en Michael David in 2009 doorbrak met single ‘I’ll Get You’ en met remixes voor onder andere Phoenix, Holy Ghost, Passion Pit, Groove Armada en Major Lazer zijn ze dan ook bijna non-stop gaan touren. Gelukkig vonden ze toch enige tijd om voor het album Hanging Gardens wederom samen te werken met Jeppe (Junior Senior) en artiesten als Active Child voor de vocalen. Bovendien brengen ze een aantal instrumenten ten gehore, maar de kwaliteit zit ‘m toch echt in de scherpe beats en bass. Vooral Rhythm Santa Clara en Dominoes lopen naadloos in elkaar over – heerlijk verslavend.

3,5 sterren

Gepubliceerd in Glamcult.

Willy Moon

Here’s Willy Moon

Island Records

Willy Moon is een geval apart. Zijn strak gepolijste jaren ’50 uiterlijk is een verschijning op zich, zijn muziek is nog meer anders dan anders. Hij stopt zo’n beetje al het (on-)denkbare bij elkaar en dat klinkt nog ook. Van funk en soul tot rock ’n roll en van bigband tot hiphop tot treinsignalen. Het resultaat doet je aan van alles denken, maar deze jonge excentriekeling is moeilijk in een hokje te plaatsen. Wat hij doet, doet hij echter goed. Ook al lijkt de Nieuw-Zeelandse muzikant overbewust als retro-act te zijn gepositioneerd, zijn imago en stijl maken het plaatje wel compleet: vroeger in een modern strak jasje. Moon zet met zijn opzwepende funky stem met rauw randje de toon in elk nummer. Natuurlijk gecombineerd met energieke beats en melodieën. Op Here’s Willy Moon genoeg aanstekelijke tracks: Get Up, Yeah Yeah. Een track met hiphopinvloeden en blaasinstrumenten; I Put A Spell On You, een oldschool track met een dubbeat; She Loves Me en een cover van Nancy Sinatra’s Bang Bang. Veertien originele nummers van elk twee à drie minuten om bij weg te dromen naar de fifties.

4 sterren

Gepubliceerd in Glamcult.